تجارب توسعه جهانی و الگوهای مدیریتی در حل مسائل و مقابله با آسیب‌های اجتماعی، نشانگر آن است که رویکرد صرف دولتی و حکومتی برای تحقق توسعه پایدار و رسیدگی به مسائل اجتماعی چندان اثربخش نبوده و به‌جای آن، خود شهروندان باید در قالب سازمان­های مردم‌نهاد به دنبال رفع مشکلات موجود باشند؛ زیرا کثرت مسائل و پیچیدگی امور در جامعه، مشارکت همه افراد با عقاید و آراء متنوع را ایجاب می‌کند. لذا کسب نوع خاصی از همبستگی اجتماعی و اتصال افراد به جامعه و مشارکت در آن، از اصول اساسی جامعه نوین محسوب می‌شود. سازمان‌ها و غیرانتفاعی مردم نهاد که سازمان‌های اجتماعی واسط بین افراد و جامعه بزرگ‌تر هستند، نقشی واسطه‌ای در تقویت همبستگی اجتماعی ایفا می‌کنند. ایجاد این سازمان‌ها در بطن جامعه و مشارکت افراد در آنها ضمن اینکه مانع ازخودبیگانگی و جدایی افراد از جامعه می‌شوند، فرصت‌هایی را نیز برای ابراز وجود و ارائه آزادانه عقاید و تصمیمات برای افراد و گروه‌ها فراهم می‌کند. بنابراین توجه و تعلق افراد به مسائل عمومی و جمعی افزایش می‌یابد و باعث ایجاد همبستگی اجتماعی می‌شود  از این حیث بنیاد پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی اقدام به طراحی و برگزاری «اولین همایش ملی نقش اقتصاد سازمان‌های مردم نهاد در کاهش آسیب‌های اجتماعی» نموده است.